I survived the first day. I survived the early wake-up call, the what-should-I-wear-on-my-first-day dilemma, the Spanish orientation test, the Spanish classes and even the most dangerous traffic situations I have ever seen in my entire life.
Mijn ogen vallen bijna dicht. Ik zit op mijn kamer op mijn bed en heb een warm dekentje rond mij. Costa Rica mag dan wel een warm klimaat hebben, in San José was het niet bijster warm. Een normale temperatuur, rond 20 graden. Het doet mij aan onze Belgische zomers denken, want het is hier ook regelmatig bewolkt. Mijn gastvrouw, Silva, zegt dat dit ongewoon is. Wat wel gewoon is volgens haar, is de enorm gevaarlijke verkeerssituatie. Het is een 30 tot 40 minuten op de bus en dat hangt af van het verkeer. Ik heb dus wijselijk besloten om elke morgen aan mijn conditie te werken en te voet te gaan naar mijn Spaanse les.
Over Spaans gesproken... Deze morgen kwam ik rond 8 uur aan in CRLA (Cota Rican Language Academy) waar een dame me meteen aansprak en een rondleiding gaf. CRLA is een enorm goed georganiseerde en veilige school, die naast taallessen ook trips organiseren in het hele land. Achteraan in de school is een klein tuintje waar enkele ligzetels staan. Palmbomen en tropische struiken geven afkoeling en schaduw. Toen ik de volledige rondleiding had gekregen, vroeg de vrouw of ik wou neerzitten. Ze begon met enkele onschuldige vragen te stellen, maar al snel had ik door waarom ze plots zo'n interesse in mijn doen en laten toonde. Ik werd op mijn spreken geëvalueerd. Ik geef toe dat ik, zonder ooit een woord Spaans geleerd te hebben, vrij goed Spaans kan spreken. Maar dat betekent niet dat ik hoger dan in de beginnersgroep zit? Volgens mijn 'examinator' wel dus.
Ik kwam terecht in een klein klasje met 4 studenten: Wim, een Belg uit Lier, Anja, een meisje uit Zwisterland en tenslotte Margharitta, een bejaarde vrouw uit South-Carolina. De lessen begonnen en het verbaasde mij dat we niet met de basis begonnen.
'Ja, lap, nu hebben ze mij te hoog ingeschat waardoor ik een groep te hoog vlieg.', vertelde ik mij. Dat werd alleen maar bevestigd toen de anderen begonnen te spreken. Jommekesspaans werkt niet meer in zo'n klaslokaal. We zijn slechts met 4, je kan je niet wegsteken achter je buurman's hoofd. Een hele voormiddag tot 15 uur ben ik ondergedompeld in een Spaans taalbad. We kregen meteen huiswerk mee en morgen vliegen we er weer even hard in. Ondertussen maakte ik ook al enkele vrienden, het zijn wel voornamelijk Belgen (uit Wallonië).
Ik voel me enorm uitgeput, mijn jetlag is duidelijk nog steeds niet over, en ik vrees dat dit mij een paar dagen zal duren. Maar vanaf vrijdag heb ik een volleidge dag vrij, dus ik kijk al uit naar een fantastische bestemming in het binnenland.
Anyone up for a Caribbean adventure?
Tot schrijfs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten