Volunteering in paradise: San José, city of ... ?

Paris, the city of lovers, Rome, the city of seven hills, New York, the big apple, and San José, uh, ? San José is San José. A city of chaos, dirt, pigeons and lots of fast-food restaurants. And somewhere between KFC and McCafé, you might find a nice museum or an impressive Cathedral. So whenever you travel to San José, take with you a magnifying glass. Oh, and if you travel to the centre on foot, you might need a gas mask in order not to choke.

Zo, mijn eerste impressie van de hoofdstad van Costa Rica. Ondertussen ben ik hier al twee weken, maar ik woon in een voorstad van San José: Curridabat. Vergelijk het met Ledeberg bij Gent, of Heule bij Kortrijk. Zonder verkeer ben je er op nog geen 10 minuten. Met verkeer, alsook te voet, reken je best een uur rijden / stappen.
Omdat de school zich in San Pedro bevindt, een buurt dat net niet in het centrum ligt, was ik er nog nooit eerder geweest. Vandaag besloot ik om daar verandering in de brengen. Samen met Anja trokken we de stad in. Na een kleine 45 minuten op de bus te zitten (wauw, haast geen verkeer vandaag!), stapte ik af voor de 'Avenida Central', de enige autovrije straat van San José. Een erg lange straat vol dure winkels met goedkope kledij, fastfoodketens, bedelaars en pickpockets. We waren op ons hoede. Ondertussen weten we al dat een korte short geen goed idee is in deze grote stad, dus ik trotseerde een van de warmste dagen van het jaar in een lange broek! Hoe dan ook, daar had ik geen spijt van toen we het Museo De Oro bezochten.

Ingang Teatro Nacional

Het Museo De Oro, dat het onderdak biedt aan een grote Precolumbiaanse goudcollectie, is gelegen op (technisch gezien onder) het Plaza De Cultura. Cultura? Inderdaad! Aan de linkerkant staat een gigantisch gebouw dat het Teatro Nacional moet voorstellen. Het ziet er een beetje vuil uit, maar het is oud, en al wat oud is in San José, is uitzonderlijk. Snel een foto nemen, even binnen een kijkje nemen en ook daar een paar foto's nemen. Binnen was wat anders dan buiten: de statige inkomhal uit marmer nodigde meteen uit! Maar de replica van de Sixtijnse Kapel konden we helaas niet bezichtigen, aangezien er een klassiek concert aan de gang was.Verder bestond het Plaza De La Cultura nog uit enkele cultureel hoogstaande gebouwen zoals McDonalds, Pacobell, 8 kledingwinkels, KFC (of wat het pizzahut?). We hadden dus al snel genoeg van het Plaza De La Cultura, dus waagden we ons in het Museo De Oro, dat werd afgesloten door een metersdikke deur. #safety #first

Het Museo De Oro is zeker de moeite waard. Naast de prachtige goudcollectie, kom je ook veel meer te weten over de geschiedenis van Costa Rica. Het is hetzelfde verhaal zoals in de meeste Centraal-Amerikaanse landen. Een mysterieuze, precolumbiaanse cultuur die na de komst van de Europeanen volledig werd verwoest. Vele goudstukken werden uit de graven geroofd in die tijd, dus bijster veel blijft er niet over, maar wat er overblijft, is prachtig.

We zetten onze tocht verder richting de mercado central, hét culturele erfgoed van San José. Het deed mij meteen denken aan Camden Town, de alternatieve buurt in London, waar je ook dergelijke marktjes vindt. Het is een grote overdekte markt dat bestaat uit smalle kronkelende gangetjes en kleine kraampjes en soda's (typische Costa Ricaanse restaurantjes). De ideale plaats om de échte Latino's bezig te zien en de cultuur op te snuiven. Dus wie rustig wil dineren, zoekt beter de 'betere' buurten van San José op, want daar lunch je in een gezellige chaos. Tijdens de lunch word je nog eens entertaint door een stoet verklede mensen of een fanfare.

Tenslotte bezochten we nog enkele highlights zoals de Inglesia Metropolitana en nog een andere gezellige kerk, die er beiden vanbinnen mooier uitzien dan vanbuiten. So far San José. Ik besloot deze keer niet naar huis te stappen, maar de bus te nemen. Als ik hier elke dag via de Calle Principal naar huis zou stappen, dan zou ik terugkeren met zwarte longen. Conclusie? San José is best OK, maar het is zeker geen citytrip bestemming. Je moet hun cultuur leren appreciëren. De Latino's zijn warme mensen met luide stemmen, ze wonen in grote steden en zijn chaotische chauffeurs. Het hoeft niet allemaal perfect te zijn en ook niet allemaal vandaag. Pura vida is hun levensmotto en we kunnen daar zeker iets leren. Zij genieten en zijn niet op zoek naar absolute perfectie of het grote succes. Zij leven in plaats van te worden geleefd.